Integral Zen Approach

Το Εγώ, η Σύγκριση και η Ζήλια

Ο εγωικός εαυτός ζει μέσα από τη σύγκριση. Στις σχέσεις μας με τους άλλους, συχνά εμφανίζονται λεπτά συναισθήματα υπεροχής ή κατωτερότητας. Αυτές οι συγκρίσεις τροφοδοτούν το εγώ και καθορίζουν την αίσθηση του «ποιος είμαι».

Η ζήλια είναι ένα φυσικό παραπροϊόν αυτής της διαδικασίας. Όταν κάποιος άλλος έχει κάτι καλό, γνωρίζει περισσότερα ή μπορεί να κάνει περισσότερα, το εγώ αισθάνεται μειωμένο. Για να ενισχύσει την ταυτότητά του, το εγώ πάντα αναζητά τρόπους να επιβεβαιώσει την υπεροχή ή τη μοναδικότητά του. Ακόμα και αν όλα τα άλλα αποτύχουν, μπορεί να βασιστεί στην αίσθηση ότι η ζωή σε αδικεί περισσότερο από άλλους ή ότι είσαι πιο ασθενής από κάποιον άλλον — ιστορίες και φαντασίες που τρέφουν την ψεύτικη αίσθηση του εαυτού.

Η πρακτική συνειδητότητας μας καλεί να αναγνωρίσουμε αυτά τα μοτίβα μέσα μας. Όταν παρατηρούμε τις στιγμές σύγκρισης, υπεροχής ή κατωτερότητας χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτές, αρχίζουμε να ξεφεύγουμε από την παγίδα του εγώ. Η επίγνωση μας βοηθά να δούμε ότι η αληθινή ταυτότητα δεν εξαρτάται από την αντιπαράθεση με άλλους ή από την αίσθηση της « υπεροχής» ή «μειονεκτικότητας».

Η δύναμη της παρατήρησης έρχεται από το να βλέπουμε καθαρά τις φανταστικές ιστορίες που τρέφουν το εγώ. Μέσα από αυτή τη συνειδητότητα, οι συγκρίσεις χάνουν τη δύναμή τους, η ζήλια υποχωρεί, και η αληθινή αίσθηση εαυτού αναδύεται — χωρίς ανάγκη υπεροχής ή κατωτερότητας. Η ελευθερία και η γαλήνη βρίσκονται στην αποδοχή του εαυτού πέρα από το εγώ και τις ψευδείς ιστορίες του.