Μη Δυϊκή Επίγνωση
Η παρούσα επίγνωση είναι η αληθινή μας ταυτότητα. Η συνείδηση υπάρχει πριν το σώμα, τα σενάρια, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις, τη θέση, την οπτική, τις ιδέες, τις θρησκείες, τις πολιτικές προτιμήσεις, τις διδασκαλίες, την εθνικότητα, τα συναισθήματα, τις αισθήσεις, τις εμπειρίες και κάθε είδους φαινόμενο. Η συνείδηση δεν είναι κάποιο φαινόμενο ή αντικείμενο που μπορεί να παρατηρηθεί. Είναι ο χώρος μέσα στον οποίο όλα τα φαινόμενα παρουσιάζονται, παραμένουν και εξαφανίζονται. Η αναγνώριση, η άμεση εμπειρία αυτού του χώρου της συνείδησης είναι το Open Mind. Το μήνυμα του Open Mind είναι ένα απλό μήνυμα αγάπης, συμπόνιας, σοφίας, ελευθερίας και ειρήνης. Όλες αυτές είναι ποιότητες της αληθινής μας φύσης, πέρα από το περιορισμένο «εγώ» που νομίζουμε ότι είμαστε.
Δεν είμαστε ατομικοί εαυτοί, διαχωρισμένοι μεταξύ τους που στερούνται κάτι που πρέπει να αποκτήσουμε στο μέλλον ή που πρέπει να διαπραγματευτούμε με τους άλλους. Η λάθος πεποίθηση ότι είμαστε ένα ξέχωρο άτομο αποτελεί τη βάση της προσωπικής αναζήτησης και δυστυχίας, και της διαπροσωπικής θρησκευτικής, πολιτικής και εθνικής διαμάχης. Η αναγνώριση της συνείδησης ως την αληθινή μας ταυτότητα φανερώνει ότι ο χωρισμός αυτός είναι ψευδαίσθηση.
Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίσουμε τον εαυτό μας ως ένα ξέχωρο άτομο ή να γνωρίσουμε ότι υπάρχει κάτι ως ξέχωρο αντικείμενο, παρά μόνο μέσω της σκέψης. Η σκέψη είναι αυτή που κάνει τον κόσμο να φαίνεται γεμάτος από ξέχωρα αντικείμενα και ότι είμαστε ένα απ' αυτά. Αυτή η κεντρική πλάνη μας εγκλωβίζει σε μια επαναλαμβανόμενη, εγωκεντρική δύνη της σκέψης. Όσο περισσότερο βασιζόμαστε στη σκέψη, τόσο περισσότερο φαίνεται να υπάρχει ένας ξέχωρος εαυτός. Όλα έχουν να κάνουμε με «μένα». Οι σκέψεις είναι ιδέες και σύμβολα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αντιπροσωπεύσουν κάτι. Δεν είναι ποτέ αυτό που περιγράφουν. Η σκέψη «λεμόνι» δεν είναι το πράγμα που αντιπροσωπεύει. Δεν θα προσπαθούσαμε ποτέ να δαγκώσουμε τη σκέψη «λεμόνι». Ωστόσο, θεωρούμε τις σκέψεις για τον εαυτό μας ως αυτό που πραγματικά είμαστε. Δεν είμαστε οι σκέψεις. Δεν μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας στις σκέψεις. Η αληθινή μας ταυτότητα είναι η ίδια η συνείδηση. Η συνείδηση είναι αυτή που έχει επίγνωση όλων των σκέψεων. Η αναγνώριση αυτή λύνει το πρόβλημα της ταυτότητας ολοκληρωτικά και οριστικά.
Το κεντρικό μήνυμα του Open Mind είναι ότι, μέσω της άμεσης αναγνώρισης της παρούσας επίγνωσης ως την αληθινή μας ταυτότητα, η αναζήτηση, η δυστυχία και η διαμάχη που αναδύονται όταν ταυτιζόμαστε με τη σκέψη, μπορούν να χαλαρώσουν. Η χαλάρωση αυτή και η άμεση εμπειρία της παρούσας επίγνωσης φέρνει μια φυσική αρμονία και γαλήνη στη ζωή μας και στις σχέσεις μας. Μια άμεση, πραγματική, βιωματική αναγνώριση της συνείδησης ως την αληθινή μας ταυτότητα είναι αναγκαία. Η διανοητική επεξεργασία και η πεποίθηση δεν είναι αρκετά. Το να σκεφτόμαστε ότι είμαστε συνείδηση μπορεί να είναι καλό στην αρχή, αλλά δεν είναι αρκετό.
Καμιά ιδέα, διδασκαλία, θρησκεία, θέση, έθνος, πολιτική ή θρησκευτική πεποίθηση, κανένας οργανισμός δεν μπορεί να πετύχει αυτό το επίπεδο αρμονίας και γαλήνης. Χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης δυστυχίας, διαμάχης και αναζήτησης είναι αρκετή απόδειξη του γεγονότος ότι οι ιδέες μόνες τους δεν μπορούν να θεραπεύσουν τη δυστυχία, την αναζήτηση και τη διαμάχη. Δεν λέω, ωστόσο, ότι πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Αυτό θα ήταν αδύνατο. Η απλή πρόσκληση που κάνω είναι να αναγνωρίσουμε την παρούσα επίγνωση.
Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένοι σχετικά με το τι είναι επίγνωση και τι όχι. Είναι εύκολο να πιστεύουμε ότι οι λέξεις μεταφέρουν «αλήθεια» ή «πραγματικότητα». Οι λέξεις μπορεί να μοιάζουν ποιητικές, γοητευτικές , και «αληθινές». Στο OpenMind, έχουμε επίγνωση της ανθρώπινης τάσης να ταυτιζόμαστε με τις λέξεις, περιλαμβανόμενων των λέξεων που μιλούν για την ίδια την επίγνωση.
Επίγνωση είναι η γυμνή προσοχή που κοιτάζει αυτή τη στιγμή. Είναι πριν απ' όλες τις λέξεις, τα ονόματα, τις ιστορίες, τα σενάρια, τους ρόλους, τους τίτλους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, και όλες τις άλλες μορφές που εμφανίζονται μέσα στην επίγνωση. Δεν είναι κάποιο πράγμα, δεν είναι κάποιο αντικείμενο που μπορούμε να δούμε. Είναι η ίδια η παρουσία. Είναι τόσο απλό. Οτιδήποτε σκεφτόμαστε, ακούμε, βλέπουμε, αγγίζουμε, γευόμαστε, μυρίζουμε ή νοιώθουμε είναι φαινόμενα. Δεν είναι επίγνωση.
Επίγνωση είναι αυτό που κοιτάζει αυτή τη στιγμή πίσω από τα μάτια, πριν το φίλτρο των σκέψεων διαχωρίσει το παρατηρούμενο σε διάφορα επιμέρους μέρη όπως, πρόσωπο, κομπιούτερ, κόσμος, γραφείο, φως, και σύμπαν. Η πραγματική επίγνωση είναι αυτό που κοιτάζει αυτή ακριβώς τη στιγμή, πριν ακόμη η σκέψη διαχωρίσει αυτή τη ζωή στις ιδέες της «επίγνωσης» και των «φαινομένων». Αυτός είναι ο λόγος που συχνά ονομάζεται «μη δυϊκή» επίγνωση. «Μη δυϊκή» σημαίνει «όχι δύο».