Όνειρο και Ονειρευόμενος
Η μη αντίσταση είναι το κλειδί για τη μέγιστη δύναμη στο σύμπαν. Μέσω αυτής, η συνειδητότητα ελευθερώνεται από τη φυλάκιση της στη μορφή. Η εσωτερική μη αντίσταση στη μορφή - σε οτιδήποτε υπάρχει ή συμβαίνει - είναι άρνηση της απόλυτης πραγματικότητας της. Η αντίσταση κάνει τον κόσμο και τα πράγματα του κόσμου να φαίνονται πιο αληθινά, πιο στέρεα και πιο διαρκή απ' ό,τι είναι, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας μορφικής ταυτότητας, του εγώ. Προσδίδει στον κόσμο και στο εγώ μια βαρύτητα και μια απόλυτη σπουδαιότητα που μας κάνει να παίρνουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο πολύ στα σοβαρά. Το θεατρικό έργο της μορφής γίνεται τότε εσφαλμένα αντιληπτό ως αγώνας για επιβίωση και, όταν αυτή είναι η αντίληψη μας, γίνεται η πραγματικότητα μας.
Τα πολλά πράγματα που συμβαίνουν, οι πολλές μορφές που παίρνει η ζωή είναι εφήμερης φύσης. Είναι όλα φευγαλέα. Πράγματα, σώματα και εγώ, περιστατικά, καταστάσεις, σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες, φιλοδοξίες, φόβοι, δράματα... έρχονται, προσποιούνται ότι είναι πολύ σημαντικά και, πριν το καταλάβουμε καλά καλά, είναι φευγάτα, έχουν διαλυθεί στο τίποτα από το οποίο προήλθαν. Υπήρξαν ποτέ αληθινά; Υπήρξαν ποτέ κάτι περισσότερο από ένα όνειρο, το όνειρο της μορφής;
Όταν ξυπνάμε το πρωί, το όνειρο της νύχτας διαλύεται και λέμε: «Α, όνειρο ήταν. Δεν ήταν αλήθεια». Όμως κάτι στο όνειρο θα πρέπει να ήταν αληθινό, διαφορετικά δε θα μπορούσε να υπάρξει. Όταν πλησιάζει ο θάνατος, μπορεί να αναπολήσουμε τη ζωή μας και να αναρωτηθούμε αν ήταν απλώς ένα ακόμα όνειρο. Ακόμα και τώρα, μπορεί να αναπολούμε τις περσινές μας διακοπές ή το χτεσινό δράμα και να δούμε ότι ήταν παρόμοιο με το χθεσινοβραδινό όνειρο.
Υπάρχει το όνειρο και υπάρχει ο ονειρευόμενος. Το όνειρο είναι ένα βραχύβιο θεατρικό έργο των μορφών. Είναι ο κόσμος -σχετικά αληθινός, αλλά όχι απολύτως αληθινός. Έπειτα, υπάρχει ο ονειρευόμενος, η απόλυτη πραγματικότητα στην οποία οι μορφές έρχονται και φεύγουν. Ο ονειρευόμενος δεν είναι το άτομο. Το άτομο είναι μέρος του ονείρου. Ο ονειρευόμενος είναι το υπόστρωμα στο οποίο εμφανίζεται το όνειρο, αυτός που κάνει το όνειρο εφικτό. Είναι το απόλυτο πίσω από το σχετικό, το άχρονο πίσω από το χρόνο, η συνειδητότητα μέσα και πίσω από τη μορφή. Ο ονειρευόμενος είναι η ίδια η συνειδητότητα - αυτό που είμαστε.
Σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης είναι να αφυπνιστεί από το όνειρο, δίνοντας τέλος έτσι στο δημιουργημένο από το εγώ γήινο δράμα.