Παρουσία

Πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μας έχουμε υπέροχες εμπειρίες. Η ομορφιά τους είναι τέτοια που μας κάνει να θέλουμε να τις κάνουμε να κρατήσουν για πάντα. Με λύπη όμως διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούμε να τις κρατήσουμε και ο λόγος είναι ότι προσπαθούμε να τις διατηρήσουμε μόνο μέσω του νου, ως άλλη μια ανάμνηση.

Όπως όμως έχουμε πει αρκετές φορές, ο νους δεν είναι σταθερός. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι και ιδιαίτερα αξιόπιστος. Κυρίως όμως δεν μπορούμε να διατηρήσουμε ζωντανή μια υπέροχη εμπειρία γιατί ο νους αλλάζει συνέχεια. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: τι είναι σταθερό; Τι είναι αυτό που δεν αλλάζει; Και η απάντηση λέει ότι πρέπει να πάμε πέρα από τον νου για να βρούμε αυτό που παραμένει πάντα αναλλοίωτο. Αλλά πώς είναι δυνατό να πάμε πέρα από τον νου;

Το κλειδί βρίσκεται στην καθαρή επίγνωση και στην μετακίνηση στην κατάσταση που υπάρχει πριν ο νους αρχίσει να σκέφτεται και να κρίνει τα πράγματα. Ο νους παράγει συνέχεια σχόλια για κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή μας. Αν όμως μπορούμε να μετακινούμαστε στην κατάσταση της καθαρής επίγνωσης αυτού που συμβαίνει, αν μπορούμε να παραμένουμε μαζί του χωρίς να προχωράμε σε σκέψεις και σε σχολιασμούς, τότε παραμένουμε στην Παρουσία και όχι στην ταύτιση της επίγνωσης με τα αντικείμενά της.

Παραμένοντας σε Παρουσία βλέπουμε ότι τόσα υπέροχα πράγματα συμβαίνουν αυθόρμητα, χωρίς την πίεση ή την προσπάθεια μας. Όταν μπορούμε να ζούμε απελευθερωμένοι από τον εγωικό νου και τους σχολιασμούς του, ανακαλύπτουμε έναν κόσμο τόσο υπέροχο και τόσο πέρα από οτιδήποτε μπορεί ο νους μας να περιγράψει και να εξηγήσει. Είναι πρωταρχικό μας δικαίωμα να ζούμε την κάθε στιγμή με αυτόν τον τρόπο.

Είναι φυσικό να υπάρχει χαρά και λύπη στη ζωή. Εμφανίζονται, παραμένουν, και φεύγουν. Αν μπορούμε να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παραμένει με τα συναισθήματα και τις εμπειρίες, τότε η ζωή ρέει με υπέροχο τρόπο. Για να το κάνουμε όμως αυτό, θα πρέπει να μπορούμε να αφήσουμε απ' έξω τον σχολιασμό, τις αρέσκειες και τις απαρέσκειες, όπως και κάθε είδος κριτικής που κάνουμε συνήθως στις εμπειρίες μας.

Όταν ρέουμε με τη ζωή στην φυσική κατάσταση της καθαρής επίγνωσης, ανακαλύπτουμε ότι δεν υπάρχουν προσδοκίες, επιθυμίες ή φόβοι. Ζούμε τη ζωή απλά ως έχει και ανακαλύπτουμε ότι είναι υπέροχη, ακόμη και στις πιο καθημερινές της εκφράσεις. Το μυστικό βρίσκεται στην απόλυτη συγκέντρωση της προσοχής στη δραστηριότητα που συμβαίνει. Απλή παρουσία, η οποία όμως μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι ακόμη και το πλύσιμο των πιάτων μπορεί να είναι υπέροχο!

Η στάση αυτή μπορεί να εφαρμοστεί οπουδήποτε, από την οδήγηση του αυτοκινήτου μέχρι την επαφή και επικοινωνία με τους άλλους. Οτιδήποτε κι αν κάνουμε, το κάνουμε με γυμνή προσοχή, χωρίς τον νου που σχολιάζει. Έτσι, αντί να αναζητούμε την ευτυχία μέσα από τον νου και τις σκέψεις του, απλά ρέουμε μέσα στη ζωή χωρίς νοητικούς σχολιασμούς, και ανακαλύπτουμε ότι εκεί βρίσκεται η ευτυχία που τόσο ψάχναμε σε λάθος μέρος! Η αληθινή και πλήρης εσωτερική ικανοποίηση βρίσκεται απλά στην Παρουσία.

Οι σκέψεις θα συνεχίσουν φυσικά να εμφανίζονται, αλλά αντί να τις ακολουθούμε ή να τις καταπιέζουμε, απλά τις παρατηρούμε. Διατηρώντας αυτή την παρατήρηση ανακαλύπτουμε πόσο περαστικές και εφήμερες είναι, πράγμα που μας εδραιώνει ακόμη περισσότερο στην καθαρή επίγνωση της παρουσίας. Ο νου είναι ασταμάτητος και προσπαθεί συνέχεια να βρει πώς θα ικανοποιήσει επιθυμίες ή θα αποφύγει φόβους. Αν παρατηρούμε τον νου και συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουμε πριν τον νου, τότε ο αληθινός εαυτός παρατηρεί τις σκέψεις αλλά δεν ταυτίζεται μαζί τους λέγοντας «είμαι αυτό» ή «είμαι εκείνο». Οι σκέψεις είναι ακριβώς όπως τα αντικείμενα που βλέπουμε όταν οδηγούμε ή όταν βαδίζουμε στο δρόμο. Αν παρατηρούμε τις σκέψεις μας όπως βλέπουμε τα εξωτερικά αντικείμενα, τότε συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε αυτό το «εσωτερικό τοπίο», και αυτό μας γεμίζει με αίσθημα ελευθερίας και δύναμης. Αυτό έχει ως συνέπεια την πιο συχνή ησυχία του νου, και αυτό με τη σειρά του μας γεμίζει με εσωτερική πληρότητα. Δεν έχουμε παρά να ησυχάσουμε τον νου για να το βιώσουμε.

Στην παρούσα στιγμή όλα είναι τέλεια, αλλά υποφέρουμε όταν ο νους μας προσπαθεί να τα ελέγξει, απομακρύνοντας εκείνο που θεωρεί ως κακό και κατακρατώντας εκείνο που νομίζει ότι του αρέσει. Η αναζήτηση της ευχαρίστησης και η αποστροφή του φόβου και του πόνου είναι ένας φαύλος κύκλος μέσα στον οποίο είναι εγκλωβισμένος ο νους μας. Δεν μπορούμε να σπάσουμε αυτόν τον κύκλο παρά μόνο όταν δούμε καλά πότε και πώς δημιουργείται κάθε φορά. Μέσω της σταθερής και υπομονετικής παρατήρησης καταφέρνουμε να απεγκλωβιστούμε και να εναρμονιστούμε με τη ροή της κάθε στιγμής. Απλή παρουσία, είτε είναι ευχάριστα είτε δυσάρεστα τα πράγματα που συμβαίνουν.