Συνειδητή Παρουσία
Η επίγνωση δεν μπορεί να δημιουργηθεί και δεν μπορεί να περιοριστεί με οποιονδήποτε τρόπο. Όταν ονομάζουμε την επίγνωση με ονόματα όπως «επίγνωση», «ύπαρξη», «μη εαυτός», «πνεύμα», «συνείδηση», «κενότητα», «μη δυϊσμός» ή κάποια άλλη λέξη, στην πραγματικότητα δεν περιορίζουμε ή συλλαμβάνουμε την επίγνωση με οποιοδήποτε τρόπο. Απλά δημιουργούμε μια ετικέτα. Αυτό είναι όλο. Η ετικέτα αυτή δημιουργεί την αίσθηση ότι χρησιμοποιώντας την γνωρίζουμε τι είναι η επίγνωση ή μπορούμε να τη διαχωρίσουμε από τα υπόλοιπα πράγματα. Στην πραγματικότητα η επίγνωση δεν μπορεί να ονομαστεί, να αποκτηθεί, να κακοποιηθεί, να ενσωματωθεί, ή να κατακτηθεί.
Τα ονόματα και οι ετικέτες δημιουργούν την εμφάνιση των ορίων και την πεποίθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που δρουν με επίγνωση ή που μπορούν να την έχουν ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Τα ονόματα και οι ετικέτες είναι φαινόμενα που εμφανίζονται μέσα στην επίγνωση. Η επίγνωση δεν έχει όρια. Ούτε αρχή, ούτε τέλος. Είναι η πηγή όλων των φαινομένων. Δεν αποτελεί ένα συγκεκριμένο φαινόμενο (αποκλείοντας άλλα φαινόμενα) ενώ συγχρόνως κανένα φαινόμενα δεν είναι διαχωρισμένο απ' αυτή. Όλα τα φαινόμενα είναι η ενέργεια της ίδιας της επίγνωσης.
Αν δείτε κάτι να κινείται, να αλλάζει, να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται με οποιοδήποτε τρόπο, αυτό δεν είναι επίγνωση. Είναι ένα φαινόμενο της επίγνωσης. Επίγνωση είναι ο αφυπνισμένος, άχρονος χώρος μέσα στον οποίο τα φαινόμενα έρχονται και φεύγουν. Ανεξάρτητα από το πόσο βαθιά αναγνωρίζεται η επίγνωση, καμιά ενόραση που προκύπτει ως φαινομενικό αποτέλεσμα αυτής της αναγνώρισης δεν είναι στην πραγματικότητα η ίδια η επίγνωση.
Οι ενοράσεις είναι φαινόμενα της επίγνωσης. Έρχονται και φεύγουν. Είναι υπέροχες και αξίζει να τις απολαμβάνουμε όταν έρχονται. Μπορούμε επίσης να τις επαναλαμβάνουμε αν θέλουμε ή να τις μοιραζόμαστε με φίλους. Δεν είναι ωστόσο επίγνωση. Θα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι πάνω σ' αυτό. Κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την επίγνωση δεν είναι παρά ένα φαινόμενο της επίγνωσης. Δεν είναι επίγνωση.
Η λέξη «πνεύμα» είναι συνώνυμη της λέξης «επίγνωση». Στη διάρκεια της ιστορίας έχει γίνει πολύς λόγος για την «πνευματική αφύπνιση». Οι λέξεις αυτές δηλώνουν μόνο την άμεση γνώση της παρούσας επίγνωσης ως την αληθινή μας ταυτότητα. Πολλές άλλες λέξεις έχουν χρησιμοποιηθεί μέσα στους αιώνες για να δηλώσουν αυτή την αναγνώριση, όπως οι λέξεις Νιρβάνα, Φώτιση, Τάο, Θεός, Κενότητα, Μπράχμαν, Μη Δυϊσμός, Εναδικότητα, Ουσία και πολλές άλλες. Έννοιες όπως εκείνες του εαυτού, μη εαυτού, χρόνου, άχρονου, μορφής, άμορφου, τίποτα, τα πάντα, πραγματικότητα, αλήθεια, ύπαρξη, και όλοι οι πνευματικοί όροι είναι απλά λέξεις που εμφανίζονται μέσα στον υπάρχοντα, γυμνό, συνειδητό χώρο ο οποίος είναι αφυπνισμένος και κοιτάζει αυτή τη στιγμή.
Υπάρχει συχνά μια επίμονη πεποίθηση μέσα μας ότι αν προσκολληθούμε σε κάποια από τις παραπάνω έννοιες ή σε κάποια άλλη ιδέα για τον εαυτό μας, τη ζωή, την πραγματικότητα, ή τον Θεό, έχουμε βρει την αλήθεια ή έχουμε «φτάσει» σε κάποια πνευματική αφύπνιση. Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει συμβεί είναι ακόμη μεγαλύτερη ταύτιση με τη σκέψη. Ο χωριστός εαυτός έχει απλά αλλάξει το περιεχόμενο αναφοράς του.
Αντί να κοιτάμε τις ιδέες ή όποιο άλλο φαινόμενο, ας αναγνωρίσουμε την παρούσα επίγνωση ως την αληθινή μας ταυτότητα. Η άμεση, βιωματική αναγνώριση της επίγνωσης είναι όλα όσα χρειαζόμαστε. Όλα τα λόγια, πνευματικά ή μη, είναι απλά φαινόμενα της επίγνωσης. Προσκολλούμενοι σε κάποια ιδέα ενδυναμώνουμε την αίσθηση ενός εαυτού που γνωρίζει. Η πίστη σ' αυτόν τον εαυτό γεννά μια ψεύτικη αίσθηση βεβαιότητας και σιγουριάς. Διατηρώντας αυτόν τον ψεύτικο εαυτό, τείνουμε να απορρίπτουμε όσους δεν συμφωνούν μαζί μας και δεν θρέφουν τις ψευδαισθήσεις μας ότι είμαστε αυτός ο εαυτός.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πουθενά μέσα στο σύμπαν ξεχωριστός εαυτός. Υπάρχει μόνο επίγνωση και οτιδήποτε εμφανίζεται μέσα της. Τα φαινόμενα δεν εμφανίζονται σε κάποιο πρόσωπο. Απλά συμβαίνουν. Συνεπώς, δεν πρόκειται για «κάποιον που ζει ή ενσωματώνει μια πραγμάτωση». Είναι πολύ πιο απλό απ' αυτό. Η αληθινή μας ταυτότητα είναι η ίδια η Συνειδητή Παρουσία.